Stron pięć

Tak sobie ostatnio przemyślałam, dlaczego właściwie tak długo na swojego bloga nie zaglądałam i stwierdziłam, że musiałam chyba odpocząć od wszystkiego.
Raz na jakiś czas tak mam, że najchętniej to bym się znalazła na jakiejś bezludnej wyspie z książką, igłą, nitką i kawałkiem materiału.
Niestety mieszkanie z babcią nie ułatwia życia mojej pasji robótkowej, a co za tym idzie pokazaywania tutaj części lub już gotowych prac.
Tak myślę, że to chyba starośc wychodzi z mojej babciuni i kiedyś była inna.
Teraz to albo słyszę, że bez przerwy siedzę w domu i coś dłubię, a ona w moim wieku to się bawiła, a jak tylko chcę gdzieś wyjechać na 2-3 dni do znajomych, to mówi, że mnie nigdy nie ma domu.
Sama więc sobie zaprzecza, ale i tak ją kocham, bo to w końcu moja babcia.

Dojdźmy jednak do sedna dzisiejszego wpisu, a mianowice tygryska.
Oj bardzo długo leżał mój kotek nietknięty w szufladzie, ale w końcu powróciła mi wena i na krzyżyki.
To już prawie rok, jak zaczęłam go wyszywać, a skończyłam dopiero 5 stron, ale wierzę, że uda mi się dotrwać do końca.
Teraz już wiem, że przy przerabianiu obrazka na schemat wybrałam zbyt małą ilośc kolorów, bo tylko 24, w związku z tym nie wygląda on do końca tak, jak powinien, Ja jednak jestem i tak dumna z siebie, gdyż to moja druga praca krzyżykowa, a pierwsza jeśli chodzi o kanwę bez nadruku.

Tak było ostatnio:

A tak jest na chwilę obecną:

Diamenciki

To, że długo mnie nie było, nie znaczy, że nie zaglądałam do Waszych blogów.
Na jednym z nich (przepraszam, że nie pamiętam, na którym, ale dawno to bylo) zauważyłam, iż jedna z Was zajęła się diamond painting.
Spodobał mi się efekt, więc po dlugich rozmyślaniach, czytaniu i oglądaniu na youtube filmików skusiłam się i ja.
Moje wrażenia są jak najbardziej pozytywne.
Przede wszystkim obrazek powstaje dużo szybciej, niż np w krzyżykach, a efekt dla mnie jest zadowalający.
Oczywiście nie każdemu przypada ta technika do gustu, ponieważ nie ma to nic wspólnego z iglą i nitką, po drugie to w zasadzie takie puzzle, gdzie wszystko jest rozpisane.
Ja jednak bardzo polubiłam układać obrazki z tych malutkich diamencików.
Na początek był koń- ciężka przeprawa, zwłaszcza, że układałam go u męża za ganicą i miałam tylko 2 tygodnie na to, ale się udało:)
Teraz wisi już wsadzony w antyramę i dumnie zdobi pustą ścianę w pokoju mego lubego.

Na zdjęciach jeszcze wersja "robocza" wisząca na gwoździu na ścianie :)

Powrót

Po dłuższej przerwie stwierdziłam, że powrócę do pisania bloga.
Szkoda tłumaczeń, że nie miałam czasu, po prostu nie miałam weny na pisanie, a co za tym idzie niewiele się u mnie działo robótkowo.
Coś tam powstało, ale kiedyś byłam bardziej systematyczna i jednotematyczna tzn, że jak coś zaczęłam to skończyłam. Niestety teraz mam mnóstwo rzeczy pozaczynanych i prawie żadnej skończonej, ale wierzę w to, że prędzej czy później uda mi się dojść do końca.

W ramach jednak odpoczynku, bo teraz wróciłam do krzyżyka, postanowiłam dzisiaj pojechać do lasu. Co prawda grzybów jadalnych nie znalazłam, ale postanowiłam poszlaeć z telefonem i porobić kilka zdjęć, żeby tak całkiem nie chodzić bez celu :)

Szydełkowo

Cześć Dziewczyny:)

Mnie w najbliższym czasie będzie mniej na blogu, a jest to spowodowane małymi problemami zdrowotnymi i przyjazdem Męża mego:)
Ale to nie znaczy, że już zupełnie sobie próżnuję.
Ostatnio- jak widać z resztą po postach- znów wzięłam się za szydełkowanie.
Jest to na tyle intensywne, że zamówiłam sobie kordonki nowosolskie, bo wychodzą dużo taniej od zwykłych i postanowiłam zrobić sobie taki wiosenno- jesienny szal ażurowy.
Kordonki te, co przyszły są na tyle miękkie, że ochoczo wzięłam się do roboty:)
No i tu niespodzianka, bo szalik jeszcze nie skończony, a już się znalazł chętny na niego:)
Bardzo to motywuje jeśli komuś coś co robię na tyle się podoba, że chce to mieć:)


A oto i kawałek mojej pracy:

Kolor najbardziej zbliżony do zdjęcia ostatniego, aczkolwiek na żywo jest pięknym ciepłym fioletem:)

Pozdrawiam serdecznie:)

Zamkowo

W ostatnią sobotę kwietnia, było tak pięknie i ciepło, że do południa siedziałam na leżaczku, a przy okazji odkryłam gniazdko jeży, ale o tym kiedy indziej, gdyż nie dały się sfotografować.

Po obiedzie zaś postanowiłam zabrać Babcię i pojechać do Żmigrodu.

Znajduje się tam piękny kompleks parkowy wraz z ruinami zamku.
Bardzo mi się tam spodobało, a że nie jest daleko ode mnie- ok 30km- na pewno jeszcze tam wrócę.

Na pierwszy ogień poszły ruiny:

Później nadszedł czas na spacer po parku.
Niby nie wydaje się duży, ale jednak nachodzić troszkę się trzeba:)

Gdzieś w trakcie spacerowania przy niewielkim pomoście widokowym widziałam węża, ale niestety wystawił mi język i schował się zanim zdążyłam włączyć aparat.

Natomiast kaczki dokazywały aż miło:)

Pozdrawiam cieplutko:)

Jak wiosna to wiosna:)

Skoro już mamy pełnię jednej z najpiękniejszych pór roku, to i u mnie na stole musi być zielono.
W związku z tym powstała szydełkowa serwetka z cieniowanego zielono-białego kordonka.
I powiem Wam, że jestem nadal w szku, bo nie usłyszałam po raz kolejny od mojej Babci, że po co ja to robię i tylko dom zaśmiecam, ale szczerze pochwaliła i jak dla niej to jest najładniejsza jak do tej pory, którą zrobiłam i czy serwetka może być jej:)
Ja wiem, że to śmieszne, ale cieszę się jak głupi do sera, bo moja Babciunia niestety jak do tej pory tylko krytykowała, a tu wyraziła zachwyt sama z siebie, bez moich zbędnych komentarzy:)

Zdjęcia robione na dywanie, gdyż jest ciemny i najlepiej oddają kolor oraz fakture serwety.

Glinianki

Tego samego dnia, co byłam w lesie- zdjęcia z któregoś z wcześniejszych postów- byłam również nad stawami, które powstały po wydobywaniu gliny.
Miejsce jest urocze.
Pamiętam, że jako dziecko chodziłam tam i się kąpałam, teraz nie wiem, czy odważyłabym się pływać w tych stawach.
Jest tam cisza i spokój, miejsce jest bardzo lubiane przez miejscowych wędkarzy.
Ja jednak nie oglądałam tam rybek, a łabędzie:)
Co roku parka łabędzi spędza tam swój czas i tak również było teraz:)
Chyba musiały być głodne, bo bardzo blisko podpłynęły, niestety przez suchą trawę nie dało się zrobić im wtedy zdjęć.
Nakarmić też ich nie miałam czym, ponieważ w planach był tylko spacer po lesie.